زومیت

آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی در جوانان است. این بیماری اغلب با بلوغ شروع می شود و معمولاً تا 25 سالگی برطرف می شود. آکنه به خودی خود مشکلی ایجاد نمی کند، اما تغییر در ظاهر چهره بیمار اغلب باعث مشکلات روانی و اجتماعی می شود.

از طرفی در 95 درصد افراد مبتلا به آکنه، پس از بهبود بیماری، آکنه روی صورت باقی می ماند که به آن اسکار یا اسکار آکنه می گویند.

بهبود آکنه به 3 عامل بستگی دارد که عبارتند از:

1- شدت جوش های صورت
هر چه جوش های فرد شدیدتر باشد، احتمال ایجاد اسکار در آنها بیشتر است. جوش هایی که برجسته و کیستیک هستند تقریباً در 100 درصد موارد جای زخم دارند.

2- استعداد خانوادگی
برخی از افراد به طور آشنا مستعد اسکار آکنه هستند، به این معنی که سایر اعضای خانواده پس از زخم یا آسیب به پوست مستعد ابتلا به جای زخم هستند. این بیماران در معرض خطر بیشتری برای ایجاد اسکار ناشی از جوش هستند.

3- مدت زمان آکنه قبل از شروع درمان.
هر چه فرد مبتلا به آکنه دیرتر شروع به درمان بیماری خود کند، احتمال ایجاد اسکار آکنه بیشتر می شود. اگر بیش از 3 سال آکنه را درمان نکنید، احتمال آن بسیار افزایش می یابد. این امر نیاز به درمان فوری آکنه را هشدار می دهد.

اسکارهای آکنه اساساً به دو دسته فرورفته و برجسته تقسیم می شوند. روش های مختلفی برای درمان اسکار آکنه استفاده می شود.

روش های مختلف درمان اسکار آکنه.
اینها شامل لایه برداری، میکرودرم ابریژن، تزریق ژل، تزریق چربی و جراحی است.